En eski hatıralarımdan biri Avustralya'nın Warrnambool kentindeki evimizde düzenlenen Rab’bin sofrası toplantılarıdır. Dalımıza 10 ila 15 kişi katılırdı ve rahiplik görevine sahip üç kişiden biri olan babam düzenli olarak Rab’bin sofrasını kutsama fırsatı bulurdu. Babam Rab’bin sofrası dualarının sözlerini alçakgönüllülükle ve dikkatle okurken neler hissettiğimi hatırlıyorum. Ruh'u hissettikçe sık sık sesi titrerdi. Bazen duayı tamamlamadan önce duygularını kontrol etmek için duraklamak zorunda kalırdı.
Beş yaşında bir çocuk olarak, söylenenlerin ya da yapılanların tam anlamını kavrayamıyordum, ancak özel bir şeyler olduğunu biliyordum. Babam Kurtarıcı'nın bize olan sevgisini düşünürken Kutsal Ruh'un sakin ve güven verici etkisini hissedebiliyordum.
Kurtarıcı şöyle öğretti: “Ve siz tövbe edip benim adımla vaftiz olanlara her zaman böyle yapacaksınız; ve bunu sizin için döktüğüm kanımı hatırlamak amacıyla yapacaksınız; böylelikle Baba’ya beni her zaman hatırladığınıza dair tanıklık edeceksiniz. Ve eğer beni her zaman hatırlarsanız, benim Ruhum da sizinle birlikte olacaktır.” (3. Nefi 18:11).
Hepimizi, kutsal olmamıza yardımcı olabilecek kutsal bir tören olan Rab’bin sofrası törenine düzenli katılımımızın etkisini ve gücünü artırmanın beş yolunu düşünmeye davet ediyorum.
1. Önceden Hazırlanın
Rab’bin sofrası için hazırlığımıza Rab’bin sofrası toplantısı başlamadan çok önce başlayabiliriz. Cumartesi günü ruhsal ilerlememizi ve hazırlığımızı düşünmek için iyi bir zaman olabilir.
Ölümlü hayat, Cennetteki Babamız gibi olma yolculuğumuzda önemli bir armağandır. Değişmemiz ve büyümemiz için fırsatlar sunan denemeler ve zorluklar içermesi zorunludur. Kral Benyamin “Çünkü doğal insan, Tanrı’ya düşmandır ve … bu böyle olmuştur; ve Kutsal Ruh’un uyarılarına uyup doğal insanlığı üzerinden atmadıkça ve Rab Mesih’in kefaretinin sayesinde bir aziz olmadıkça … sonsuza dek her zaman böyle kalacaktır” diye öğretti (Mosiya 3:19). Rab’bin sofrası törenine katılım, kalplerimizi ve ruhlarımızı Tanrı'ya tam olarak teslim etme fırsatı sağlar.
Hazırlığımızda, Mesih'in Kefareti için minnettarlığımızı ifade ederken, hatalarımızdan ve eksikliklerimizden tövbe ederken ve O'na daha çok benzemek için devam eden yolculuğumuzda Baba'nın yardımını isterken kalplerimiz kırılabilir. Daha sonra O'nun fedakârlığını hatırlamak ve yaptığımız tüm antlaşmalara olan bağlılığımızı yenilemek için Rab’bin sofrasının sağladığı fırsatı dört gözle bekleyebiliriz.
2. Erken gelin
Rab’bin sofrası deneyimimiz, toplantıdan çok önce geldiğimiz ve giriş müziği çalınırken düşündüğümüz zaman zenginleşebilir.
Başkan Boyd K. Packer şöyle öğretti: “Saygıyla çalınan giriş müziği ruhu besler. İlhama davet eder.” Başkan Russell M. Nelson, “Bu bir konuşma ya da mesaj iletme zamanı değil, liderlerin ve üyelerin ruhsal olarak Rab’bin sofrasına hazırlandıkları dua edilen bir meditasyon sürecidir” diye açıkladı.
3. Rab’bin Sofrası İlahisinin Sözlerini Söyleyin ve Öğrenin
Rab’bin sofrası ilahisi, Rab’bin sofrası tecrübemizin önemli bir parçasıdır. Müzik düşüncelerimizi ve duygularımızı canlandırır. Sözlere ve öğretilen güçlü öğretiye odaklandığımızda Rab’bin sofrası ilahisi daha da büyük bir etkiye sahip olur. 'Çürük, kırık, bizim için yırtılmış', 'Kalplerimizin ve ellerimizin temiz ve saf olduğunu hatırlayalım ve emin olalım' ve 'Adalet, sevgi ve merhametin ilahi bir uyum içinde buluştuğu yerde!' gibi sözlerden çok şey öğreniriz.
Sembolleri paylaşmaya hazırlanırken bir ilahi söylediğimizde, sözler antlaşma taahhüdümüzün bir parçası haline gelebilir. Örneğin şunu düşünün: 'Seni seviyoruz Tanrım; yüreklerimiz dolu. Senin seçtiğin yolda yürüyeceğiz.'
4. Rab’bin Sofrası Dualarına Ruhsal Olarak Katılın (Bkz. Moroni 4-5)
Rab’bin sofrası dualarının bilindik sözlerini duymazdan gelmek yerine, bu kutsal dualarda yer alan taahhütleri ve ilgili kutsamaları göz önünde bulundurarak çok şey öğrenebilir ve ruhsal olarak katıldığımızda daha da fazlasını hissedebiliriz.
Ekmek ve su ruhlarımız için kutsanmış ve kutsallaştırılmıştır. Bize Kurtarıcı'nın fedakârlığını ve O'nun kutsal olmamıza yardım edebileceğini hatırlatır.
Dualar, Oğul'un herkesi dirilişe layık kılmak için fidye olarak verdiği bedenini anmak için ekmeği yediğimizi ve tövbe etmemiz koşuluyla kurtulabilmemiz için Oğul'un kendi iradesiyle akıttığı kanını anmak için suyu içtiğimizi açıklar.
Dualar antlaşmaları 'istekli oldukları' ifadesiyle tanıtır (Moroni 4:3). Bu ifadenin bizim için çok büyük bir potansiyel gücü vardır. Hizmet etmeye ve katılmaya istekli miyiz? Değişmeye istekli miyiz? Zayıflıklarımızı ele almaya istekli miyiz? Başkalarına ulaşmaya ve onları kutsamaya istekli miyiz? Kurtarıcı'ya güvenmeye istekli miyiz?
Vaatler bildirildiğinde ve biz de yiyip içtiğimizde, yüreklerimizde şunları yapmaya istekli olduğumuzu teyit ederiz:
- İsa Mesih'in adını üzerimize almaya.
- O'nun tüm emirlerini yerine getirmeye çalışmaya.
- O'nu her zaman hatırlamaya.
Dua yüce bir davet ve vaatle sona erer: 'O’nun Ruhu her zaman yanlarında bulunsun' (Moroni 4:3).
Pavlus şöyle yazdı: “Ruh’un ürünüyse sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir. Bu tür nitelikleri yasaklayan yasa yoktur” (Galatyalılar 5:22-23). Antlaşmalarımızı yerine getirdikçe güzel kutsamalar ve armağanlar bize sunulur.
5. Rab’bin Sofrasının Sembolleri Dağıtılırken O’nu Derinlemesine Düşünün ve O’nu Hatırlayın
Rahiplik sahipleri Rab’bin sofrasını dağıtırken gerçekleşen saygılı anlar, bizim için kutsal bir hale gelebilir.
Ekmek dağıtılırken, Kurtarıcı'nın bize olan sevgisinin nihai eylemi olarak, “halkını bağlayan ölümün bağlarını çözebilmek için ölümü kendi üzerine alacaktır” (Alma 7:12) ifadesini düşünebiliriz.
Diriliş'in görkemli kutsamasını hatırlayabiliriz: “Hem tutsaklara hem özgürlere, hem erkeklere hem kadınlara, hem kötülere hem iyilere gelecektir ve onların başından bir saç teli bile kaybolmayacaktır; fakat her şey şimdi olduğu gibi ya da bedende olduğu gibi tekrar kusursuz şekline dönüştürülecektir” (Alma 11:44).
Su dağıtılırken Kurtarıcı'nın şu yakarışını hatırlayabiliriz:
“Çünkü işte, ben Tanrı bu acıları herkes için çektim, öyle ki onlar tövbe ederlerse acı çekmesinler diye.
“Bu acı, benim, hatta Tanrı’nın, yüceler yücesinin, ağrılardan dolayı titremesine ve her gözeneğinden kan gelmesine ve hem bedenen hem de ruhen acı çekmesine sebep oldu; ve acı kaseyi içmemeyi ve geri çekilmeyi diledim” (Ö&A 19:16, 18).
O'nun “bedene göre içinin merhametle dolabilmesi için [bizim zayıflıklarımızı] üzerine alacaktır; böylece bedene göre [bize zayıflıklarımız] doğrultusunda nasıl yardım edeceğini bilecektir' dediğini hatırlarız (Alma 7:12).
Rab’bin sofrası tecrübemizi düşünürken kendimize şu soruyu sorabiliriz:
- Rab’bin sofrasına daha iyi hazırlanmak için bu hafta ne yapacağım?
- Rab’bin sofrası toplantısının başlangıcında eşlik edebilecek saygı ve vahye daha fazla katkıda bulunabilir miyim?
- Rab’bin sofrası ilahisinde hangi öğreti öğretiliyordu?
- Rab’bin sofrası dualarını dinlerken ne duydum ve ne hissettim?
- Rab’bin sofrası yapılırken ne düşündüm?
Yaşlı David A. Bednar şöyle öğretti: “Rab’bin sofrası töreni, içtenlikle tövbe etmek ve ruhsal olarak yenilenmek için kutsal ve tekrarlanan bir davettir. Rab’bin sofrasına katılma eylemi kendi başına günahları affettirmez. Ancak bilinçli bir şekilde hazırlanır ve bu kutsal törene kırık bir yürek ve pişmanlık duyan bir ruhla katılırsak, Rab'bin Ruhu'nun her zaman bizimle birlikte olacağı vaat edilir. Ve sürekli yoldaşımız olan Kutsal Ruh'un kutsallaştırıcı gücü sayesinde günahlarımızın bağışlanmasını her zaman elde edebiliriz.'
Rab’bin sofrası kutsal törenine hazırlığımızı ve ruhsal katılımımızı artırdıkça bize sunulan çok sayıda kutsamaya tanıklık ederim. Ayrıca bu nimetlerin Cennetteki Babamızın sevgisi ve Sevgili Oğlu İsa Mesih'in sonsuz kefaret amacıyla kurban oluşu sayesinde bize sunulduğuna tanıklık ederim. O'nun, İsa Mesih’in kutsal adıyla, amin.
Dipnotlar -
1. Boyd K. Packer, 'Kişisel Vahiy: Armağan, Sınav ve Vaat,' Ensign, Kasım 1994, 61
2. Russell M. Nelson, 'Worshiping at Sacrament Meeting,' Ensign, Ağustos 2004, 27; Liyahona, Ağustos 2004, 13.
3. 'Jesus of Nazareth, Savior and King,' İlahiler, no.181.
4. 'While of These Emblems We Partake,' İlahiler, no.173.
5. 'How Great the Wisdom and the Love,' İlahiler, no.195.
6. 'As Now We Take the Sacrament,' İlahiler, no.169.
7. David A. Bednar, 'Always Retain a Remission of Your Sins,' Ensign veya Liyahona, Mayıs 2016, 61-62