Küçük çocuklarımız Rab’bin sofrasının bizim için önemli olduğunu hissetmişlerdi. Bunun onlar için de önemli olduğunu anlamalarına yardımcı olmak için daha fazlasını yapabilirdik.
Vaftiz olmamış çocukların Rab’bin sofrasından yiyip içmesine neden izin verdiğimizi hiç merak ettiniz mi? Sadece bir parça ekmek istediklerinde kaçınılmaz itirazları ve mücadeleleri önlemek için mi? Sadece kutsal törenin uygulanmasını kolaylaştırmak için mi, sadece huzuru sağlamak için mi?
Hiç sanmıyorum. Daha derin nedenler olduğuna inanıyorum. Buna inanıyorum çünkü İsa Mesih “herkes” dediğinde herkesi kastettiğine inanıyorum. Ve O bir kalabalığa konuştuğunda, kimseyi dışlamaz.
Dirilmiş olan Kurtarıcı, Amerika kıtasındaki halkına Rab’bin sofrasını tanıttığında, bu kutsal törenin vaftiz olmamış olanlar için özel bir anlamı olduğunu vurguladı.1 Buna rağmen, öğrencilerine “[Rab’bin sofrasını] topluluğa da vermelerini emretti”.2 Bu topluluk “küçük çocukları” da içeriyordu.3
Günümüzde rahiplik sahipleri Rab’bin sofrası dualarını okuduklarında, Cennetteki Baba’dan ekmeği ve suyu “ondan yiyecek olan herkesin canı için” bereketlemesini ve kutsallaştırmasını ister.4 Herkes için. Her bir küçük çocuk da dahil olmak üzere katılan her bir kişi için.
Çocuklar ekmek ve suyu alırken bu sembolleri saf ruhları için bir kutsama olarak alıyorlarsa, bu kutsal törenin anlamını bulmalarına yardımcı olmanın bir yolu olmalıdır.
Bu anlayışla, çocuklarımın küçük olduğu günlere dönüp bakıyorum. Eşim ve ben, Rab’bin sofrasının kutsanması ve dağıtılması sırasında onları susturmak için oldukça iyi bir iş çıkardık. Sanırım onlar kutsal törenin bizim için önemli olduğunu hissettiler. Ancak bunun kendileri için de önemli olduğunu görmelerine yardımcı olmak için daha fazlasını yapabilirdik.
Biz ne yapabilirdik? Küçük çocukların Rab’bin sofrası duasındaki sözleri tutabilecek kapasitede olduklarını hatırlayabilirdik. İsa’yı “her zaman [hatırlamanın]” ne anlama geldiğini kendi küçük ama güçlü yöntemleriyle anlayabilirler. O’nun “emirlerini yerine getirmeye” dair söz verebilirler. Hatta yakında vaftiz olup üye olarak onaylandıklarında bu ayrıcalığa sahip olacaklarını bilerek Mesih’in “adını üzerlerine almaya istekli” olduklarını gösterebilirler.5
Peki ya antlaşmaları yenilemek? Kilise liderleri, Rab’bin sofrasına katıldığımızda, Rab ile yaptığımız tüm antlaşmaları yenilediğimizi öğretti.6 Küçük çocukların yenileyecekleri herhangi bir antlaşma yoktur.
Çocuklarımızın küçük olduğu zamanları tekrar düşünüyorum. Antlaşmalar konusunda geçmişe bakmalarına yardım edemedik ama ileriye bakmalarına yardım edebilirdik. Kendimi bir Şabat sabahı küçük bir oğul ya da kızla hayal ediyorum:
“Sekiz yaşına geldiğinde,” diyorum, 'vaftiz olacaksın ve Kutsal Ruh armağanını alacaksın. Bir antlaşma yapacaksın. O zaman yapacağın antlaşma, şimdi Rab’bin sofrasına katılırken verdiğin sözlere benzeyecek.
“Bugün Rab’bin sofrasına katıldığımda, vaftiz antlaşmamı yenileyeceğim, sanki o sözleri tekrar veriyormuşum gibi. Sen de orada benimle olacaksın ama bir antlaşmayı yenilemeyeceksin. Henüz bir antlaşma yapmadın. Bunun yerine, antlaşma yapma alıştırması yapabilirsin. Rab’bin sofrasına her katıldığında, vaftiz olmaya ve üye olarak onaylanmaya hazırlanabilirsin. Bu şekilde, sekiz yaşına geldiğinde hazır olacaksın.”
Alıştırma kelimesini bu şekilde kullanmak sıra dışı geliyorsa, şunu düşünün: Saygılı bir ortamda, bir baba çocuklarının vaftiz törenine hazırlanmalarına yardımcı olabilir, onlara suyun içinde nasıl birlikte duracaklarını gösterebilir ve vaftiz duasının sözlerini paylaşabilir. Bu ortamda töreni gerçekleştirmez. Bir anlamda çocuklarının pratik yapmasına yardımcı olur. Bu şekilde, vaftiz sularına girdiklerinde ne olacağı konusunda endişelenmeyeceklerdir. Anne ve babaların da çocukların vaftiz antlaşmasını yapma ve ona sadık kalma alıştırması yapmalarına yardımcı olabileceğine inanıyorum. Her Rab’bin sofrası toplantısı, küçük çocuklar için Kurtarıcı’nın Kefareti’nin sembollerine katıldıkları kutsal bir alıştırma seansı olabilir.
Ve böylece asıl soruma geri dönüyorum. Vaftiz olmamış çocukların Rab’bin sofrasından yiyip içmesine neden izin veriyoruz? Sadece “huzuru sağlamak” için mi? Elbette değil. Küçük çocuklarımızın Kurtarıcılarını hatırlayabilmeleri ve -dünyanın verdiği gibi [olmayan]- O’nun esenliğini koruyabilmeleri için Rab’bin sofrasına katılmalarına yardımcı oluruz.7 Gelecekte, O’nunla antlaşmalar yaptıklarında ve bu antlaşmalara sadık kaldıklarında, bu esenliği daha fazla ve daha bol miktarda alabilmeleri için hazırlanmalarına yardımcı oluruz.
Kaynaklar
1. Bkz. 3. Nefi 18:5,11.
2. 3. Nefi 18:4; vurgu eklendi.
3. Bkz. 3. Nefi 17:21-25; 18:1-4.
4. Öğreti ve Antlaşmalar 20:77, 79; vurgu eklendi.
5. Öğreti ve Antlaşmalar 20:77.
6. Bkz. L.Tom Perry, “As Now We Take the Sacrament,” Ensign, Mayıs 2006, 41.
7. Bkz. Yuhanna 14:27.