Üsküp’ün yukarısındaki Balkan tepelerinde Koliçan adında küçük bir köy var. 1940’lı yıllardan beri köyün çocukları burada küçük bir ilkokula gidiyor. Altı sınıf, okul görevlisi tarafından her sabah yakılan odun sobalarıyla ısıtılıyordu. Zamanla duvarlar ve tavanlar is nedeniyle karardı ve her gün sınıfların içi dumanla doldu.
Okulun yapısında da temeldeki tehlikeli çatlaklar nedeniyle hasar meydana geldi. Duvarların sıvaları hem içte hem de dışta hasar görmüş ve dökülmüştü. Okulu her gün öğrenmeye gelen çocuklar için güvenli hale getirmek, çok çalışma yapılmasını gerektiriyordu.
İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nde görevli olan Yaşlı ve Kızkardeş Stringham, sağlıksız durumu fark etti ve okul müdürüne yaklaşarak ne yapılmasını istediğini sordu. Alçakgönüllülükle şöyle sordu: “Duman lekelerinden kurtulmak için sınıfları boyamamıza yardım eder misiniz?” Görevliler şöyle cevap verdi: “Bunu yapabileceğimizi düşünüyoruz ama eski odun sobalarını da değiştirsek daha iyi olmaz mı?”
Yüzünde umutla, “Bunu yapar mısınız?” diye sordu.
Sonra bir sınıfın penceresinden dışarı bakan görevliler, tepenin aşağısında küçük bir sığınak fark ettiler ve bunun okulun tuvaleti olup olmadığını sordular. Tuvaletlerin durumunu kontrol etmek için çamurlu bir yolu takip ettiler. El yıkamak için akan su yoktu ve zeminde iki delik vardı.
Görevliler, yerel ailelerle birlikte çalışarak okulda çocuklar için bir fark yaratmaya yardımcı olmaya karar verdiler. Biraz boya ve birkaç yeni HVAC sistemiyle küçük bir proje olarak başlayan şey, bir köy mucizesine dönüştü.
Çocukların aileleri gelip yardım etmeye başladı. Belediye başkanı okulda olup bitenleri öğrendiğinde, ihtiyaç duyulan projelere yardımcı olmak için ek belediye fonu buldu. O ve bütün köy, okullarını çocukların öğrenmesi için güvenli ve mutlu bir yer haline getirmek amacıyla yatırım yaptı.
Görevliler, İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nin bağışlarıyla, odun sobalarını duvara asılı HVAC üniteleriyle değiştirdiler ve sınıfları boyadılar.
Ardından yeni tuvaletler üzerinde çalışmaya başladılar. Yerel inşaat işçileri zaman, emek ve malzeme bağışında bulunarak yardıma geldi. Okuldaki eski odun deposu, gerçek akan su ve gerçek lavaboların bulunduğu bir tuvalete dönüştürüldü. Merdiven, kaldırım ve pilasterlerde beton onarımları yapıldı. Okulun tamamı yeniden sıvandı ve dış cephe boyası yapıldı. Kırılan çitler onarıldı ve eğimli oyun alanının doldurularak güvenli bir oyun alanı haline getirilmesi için yeni bir beton istinat duvarı inşa edildi.
Altıncı sınıf öğrencilerinden biri, doğum günü parasını okulunun onarımına yardımcı olmak için bağışladığını söyledi. Zaman, emek, malzeme, yiyecek ve sundukları her türlü cömert bağış tüm beklentileri aştı.
Köydeki herkes büyük yeniden açılışı kutlamaya geldi. Yakındaki caminin imamı da dua etti. Bir müzisyen geleneksel çifteli çalarken çocuklar şarkı söyleyip dans etti, teşekkür konuşmaları yapıldı.
Belediye başkanı, kasaba halkına hitaben şunları söyledi: “Bugün, böylesi bir iyiliğin ancak kişisel çıkar olmadan barışçıl bir amaç için birlikte çalıştığımızda başarılabileceğini göstermek istiyoruz. Bu gün, bu okulun tarihinde hatırlanacak” dedi. Katkılarından dolayı görevlilere ve İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’ne teşekkür etti.
Daha sonra görevliler bu okul projesine yardımcı olan yerel kuruluşlarla buluştuklarında, bağışlanan ek fon ve emeğin değerinin Kilise’nin katkısının iki katından fazla olduğunu öğrendiler.
